ΕΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗ ΜΑΔΡΙΤΗ

Είναι κάτι ταξίδια, που αναρωτιέσαι γιατί δεν τα είχες επιλέξει ποτέ. Και είναι και κάτι πόλεις, που σε μαγεύουν με την πρώτη ματιά. Αυτή είναι η Μαδρίτη μου. Μια πόλη που την περπάτησα ασταμάτητα, την γεύτηκα, την αγάπησα και να σου πω την αλήθεια, θα ξαναπήγαινα. Χθες. Και προχθές.

Ηλιόλουστη, ζωντανή, με παλμό, μυρωδιές και χρώματα. Γεμάτη πλατείες, μικρά σοκάκια, επιβλητικά κτίρια, μουσεία, μνημεία, πάρκα και εκκλησίες. Την αποκαλούν βασίλισσα της Ισπανίας. Είναι. Από τις καλές βασίλισσες όμως. Αυτές τις καλοσυνάτες με τα μοσχοβολιστά ξανθά μαλλιά, που την αγαπάς και την σέβεσαι. Κι αυτήν όμως σου τα δίνει όλα απλόχερα.

Σε αυτό το άρθρο δε θα δεις λόγια πολλά. Ούτε μεγάλα κείμενα, ούτε bullets, ούτε λίστες, ούτε to-do, ούτε must-see. Αυτά είναι εύκολο να τα βρεις και ξέρεις πού να τα βρεις. Εδώ θα δεις στιγμές. Σαν από vintage polaroid μηχανή βγαλμένες.

Σα γνήσια hopper, πήρα ένα χάρτη στο χέρι, μπήκα σε ένα κόκκινο hop on - hop off λεωφορείο και ξεκίνησα το δικό μου Madridian Wanderlust. Πήρα φώτιση ντόπια, ένιωσα Madrileña και η πόλη μου ξεδιπλώθηκε.

To πρώτο HOP ON έγινε στην Plaza de España. Η πρώτη στάση και το πρώτο HOP OFF, ήταν προφανή. Royal Palace, περπάτημα στον ήλιο και χάζι στο baroque επιβλητικό παλάτι, στο οποίο, να ξέρεις, δε μένει η βασιλική οικογένεια. Μένουν εκτός, οπότε μην περιμένεις να πετύχεις πρίγκιπες και αυλικούς. Μετά HOP ON πάλι και στάση για παγωτό στην Plaza Mayor, παρέα με τον Spider Man (αν έχεις πάει, θα τον έχεις γνωρίσει κι εσύ). Aπό εκεί, περπάτημα και πάλι και HOP ON κάπου παρακάτω. Με το μπουφάν στο χέρι πια.

Έλιωσα τα παπούτσια μου στην παλιά πόλη, εξερεύνησα όλα τα στενά της Malasaña, αγόρασα και πολύχρωμες espadrilles. Πέρασα απέναντι τη Gran Via και κατηφόρισα για Plaza del Sol, τη γνωστή και μη εξαιρεταία πλατεία της πόλης. Εκεί απόλαυσα όλα τα κονσέρτα και τις 4 εποχές live από gipsy bands. Στο μεταξύ, ζήλεψα τη μεσημεριανή siesta τους στα πάρκα αλλά είπα όχι, HOP ON AGAIN!

Χωμένη και χαμένη στα στενά, η πόλη έμοιαζε ένα μουσείο. Τι να πρωτοδώ, που να σταματήσω για φαγητό, πού να ξαποστάσω. Το ανέβα-κατέβα στο κόκκινο λεωφορείο, έγινε μία τέλεια συνήθεια τελικά. Πολύ περπάτημα, πολύ HOP ON και αν με ρωτάς, θα σου το πω. Να το πάρεις το λεωφορείο. Θα τα δεις όλα, θα σταματήσεις εκεί που εσύ θέλεις, θα νιώσεις τη Μαδρίτη να σε πιάνει από το χέρι. Θα ανεβαίνεις, θα κατεβαίνεις, θα σταματάς, θα περπατάς, θα είσαι ελεύθερος και θα κινείσαι όπως εσύ θέλεις.

Είναι εύκολο, βολικό, οικονομικό και πραγματικά τώρα, hopper δεν είσαι; Να το πάρεις.

Το πάρκο El Retiro ήταν ίσως από τα καλύτερα HOP OFF. Μία βόλτα που κρατάει ώρες, με τόσες δραστηριότητες που θα θέλεις ακόμη μία μέρα για αυτό το ταξίδι. Δε θα κάνεις βαρκάδα; Δε θα νιώσεις yogi; Δε θα κάτσεις κάτω στο πεζουλάκι να χαζέψεις τα roller shows; Θα τα κάνεις, ναι. Και στο παγκάκι θα κάτσεις, με ένα χυμό φράουλα στο χέρι και θα πεις:

ΜΑ-ΠΟΣΟ ΩΡΑΙΑ; ΜΑ-ΔΡΙΤΗ ΩΡΑΙΑ!

Last but not least. Και Tapas έφαγα και Μojito ήπια. Στην περιοχή Chueca ξεκούρασα τα πόδια μου και μάζεψα τα κομμάτια μου. Με ένα mojito στο χέρι αναρωτήθηκα και πάλι: Πώς θα ήταν η ζωή χωρίς ταξίδι τελικά; Πόσες εικόνες λιγότερες στο μυαλό;

Γουλιά και συμπερασμα: Πόσο τυχερή είμαι.

Άσε που έκανα και νέους φίλους. Γευστικούς.