Η 4η μέρα μας βρήκε και πάλι στο Dubrovnik.
Μία μέρα δεν είναι σίγουρα αρκετή για μία τέτοια πόλη. Αν με ρωτάς, θα μπορούσα να μείνω τουλάχιστον άλλες δύο, να περιφέρομαι στα στενά της Παλιάς Πόλης μέρα-νύχτα (που θα στο ξαναπώ, είναι όνειρο!), να ιδρώνω, να κουράζομαι, να ενθουσιάζομαι!
Η αλήθεια είναι, πως δεν είναι και από τις καλύτερες ιδέες να περιφέρεσαι στην πόλη τις καυτές, αυγουστιάτικες ημέρες. Εντάξει, υπάρχει και η επιλογή της θάλασσας, της παραλίας και της ξαπλώστρας, αλλά είμαι σίγουρη πως και εσύ αν είχες μόνο δύο μερες στην πόλη, θα άφηνες την παραλία εκτός (θα την άφηνες, έτσι δεν είναι;).
Για εμάς αλλά και για σένα που επέλεξες να μείνεις στην Παλιά Πόλη με τους 30 βαθμούς της να σε καίνε αυτό το αυγουστιάτικο μεσημέρι, υπάρχει μία όαση, κάπου χωμένη στα στενά. Είναι το Cafe Buza, ένα καφέ κυριολεκτικά χτισμένο πάνω στα βράχια αλλά σου το ορκίζομαι, δε θυμάμαι πως το βρήκαμε.
Βρίσκεται έξω από τα τείχη της πόλης, με θέα την Αδριατική και την Ιταλία. Περπατάς πίσω από την εκκλησία του St. Blaise, περνάς το Hemingway bar και τον Καθεδρικό ναό, ανηφορίζεις στα Spanish Steps (ναι υπάρχουν και στο Dubrovnik, πέρα από αυτά της Ρώμης), βγαίνεις στην εκκλησία Jesuit Church of St. Ignatius Loyola και τρυπώνεις εκεί σε ένα μικρό στενό, πλάι στα τείχη.
Κατάλαβες φαντάζομαι ε;
Saint Blaise Church
.jpg)
Spanish Steps
Jesuit Church of St. Ignatius Loyola
Εκεί κάπου θα δεις αυτήν την πινακίδα και εκεί κάπου θα βγεις εκτός των τειχών.
Επιτέλους, το βρήκαμε!
Ένα φανταστικό μαγαζί έξω από τα τείχη, πάνω στα βράχια με φανταστική θέα.
Αλλά αυτή η όαση δεν ήταν και η καλύτερη ιδέα τελικά. Το σημείο είναι υπέροχο, ειλικρινά. Η ώρα όμως ήταν λάθος. Δεν αντέχεις για περισσότερο από μισή ώρα κάτω από τον καυτό ήλιο και τη ζέστη. Αξίζει όμως να πας ως εκεί, να πιεις τη μπύρα σου έξω από τα τείχη και αν το λαχταράς, να βουτήξεις από ψηλά.
Είμαι σίγουρη, πως το βράδυ θα είναι πολύ καλύτερα αλλά να με συγχωρείς, εμείς το τέταρτο βράδυ μας, αποφασίσαμε να ζήσουμε άλλα πράγματα στην πόλη.
Κάπου παρακάτω θα το δεις κι αυτό.
Μετά τα Cold & Hot Drinks στο Cafe Buza, το στομάχι αναζητούσε κι άλλη θάλασσα και μ᾽ αυτά και με τ᾽ άλλα βρεθήκαμε να παραγγέλνουμε μύδια και χταποδάκι κάπου σε μια πλατεία της Παλιάς πόλης. Τα μύδια ήρθαν, λαχταριστά και πεντάμορφα. Ένιωθα πως θα σπάσει η καρδιά μου από τη λαχτάρα. Μέχρι που έβαλα το κουτάλι μου τσίγκινο μπολ και ανακάλυψα ένα βουνό σκόρδου να με κοιτάζει κατάματα. Και παραδίπλα άλλο ένα βουνό και κάπου κάτω από τα λαχταριστά μύδια, βρήκα ολόκληρη οροσειρά από σκόρδο τριμμένο.
Δε μου αρέσει η λέξη αλλά νομίζω πως μόνο αυτή η λέξη μπορεί να περιγράψει αυτό που ένιωσα. ΞΕΝΕΡΩΜΑ!
(Μα δεν το αγαπώ το σκόρδο, τι να κάνουμε;)
Κατα τ᾽ άλλα, ήταν πράγματι πεντάμορφα.
Αποφασίσαμε να πνίξουμε την απογοήτευση των μυδιών κάπου μέσα στην πόλη, κάνοντας (κι άλλες) βόλτες. Ξεχυθήκαμε σε όλα τα στενά, ιδρώσαμε και γίναμε μούσκεμα (σου είπα ήδη ότι οι αυγουστιάτικες μέρες κάπως δεν αντέχονται ε;), πήγαμε και στο Great Onofrio's fountain, κάπου στην αρχή της Stradun, γίναμε ένα με το πλήθος και πέρασαν όλοι οι πόνοι (κι αυτοί του χτυπημένου ποδιού μου).
Δυστυχώς όμως, δε μπορέσαμε να περπατήσουμε κατά μήκος των τειχών, μιας και το πόδι μου δεν είχε αναρρώσει από το χτύπημα. Ήταν από την άσχημη πτώση την 1η μέρα του ταξιδιού και με ταλαιπώρησε αρκετά. Εσύ όμως, θα πρέπει οπωσδήποτε να ανέβεις. Λένε πως η θέα είναι μοναδική.
Αχ, να μου το πεις όταν θα ανέβεις. Να μου το πεις, για να ζηλέψω κι άλλο.
Περπατώντας κατά μήκος των τειχών (οι άλλοι, όχι εγώ)
Great Onofrio's Fountain
Και κάπως έτσι τελείωσε και η δεύτερη μέρα στο Dubrovnik.
Ώπα, που πας; Έχουμε και ένα βράδυ. Το τελευταίο.
Το λιμανάκι βγαίνοντας από την Παλιά Πόλη
Σου έχω γράψει ήδη, πως το πρώτο βράδυ στο Dubrovnik ήταν ένα όνειρο. Απολαύσαμε ιταλική pizza, κάναμε ατελείωτες βόλτες, φάγαμε παγωτό στα σκαλιά της εκκλησίας St. Blaise, χαζέψαμε τα φωτισμένα παλάτια, ακούσαμε jazz και η πανσέληνος έκλεισε το βράδυ μας μαγικά, στο λιμανάκι της Παλιάς πόλης.
Κάπως τα ίδια κάναμε και το δεύτερο βράδυ. Απλά προσθέσαμε και λίγο αλκόολ.
Περπατήσαμε στη Stradun, ακούσαμε live jazz και αλήθεια σου το λέω, ζήσαμε το όνειρο για άλλη μια βραδιά.
Κάπου σε ένα κάθετο, μικρό στενάκι της Stradun, βρίσκεται το D' Vino. 'Ενα wine bar με τέλεια εξυπηρέτηση και ακόμη πιο τέλειο κρασί. Επιλέξαμε Wine Tasting με κρασιά από Κροατία και Μαυροβούνιο και αν με έβαζες να διαλέξω, το πιθανότερο είναι να τα έβαζα όλα σε ένα ποτήρι και να τα έπινα μαζί. Με τρεις γουλιές.
"Wine is the most civilized thing in the world"
Μετά το D' Vino, απλά πήραμε ένα-ένα τα στενά και κοίτα να δεις κάτι πράγματα.
Ξάφνου βρεθήκαμε καθισμένοι σε ένα πεζούλι σε ένα θεόστενο δρομάκι, με ένα φωσφορούχο Bucket στο χέρι, να ρουφάμε το cocktail από δύο χοντρά, πλαστικά καλαμάκια. Και δίπλα μας να χορεύουν ασταμάτητα τουρίστες χωρίς μπλούζες.
Πόσο φανταστικό;!
Και έτσι λοιπόν, με το bucket ανά χείρας αποχαιρετήσαμε το
"Για-πάντα-στην-καρδιά" Dubrovnik.
Η 5η μέρα θα μας βρει στο Split. Stay tuned...
Tips of the Day:
1. Nα πας στο Cafe Buza και τη μέρα (για λίγο) και τη νύχτα (για περισσότερο).
2. Στο Great Onofrio's Fountain το νερό είναι πόσιμο. Άφησέ το να σε ξεδιψάσει.
3. Να δοκιμάσεις οπωσδήποτε διάφορες ποικιλίες κρασιών από όλη την περιοχή.
Θέλεις κι άλλο Road Trip; Διάβασε εδώ τις υπόλοιπες ιστορίες!
The content on this blog is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 Unported License.
Δεν επιτρέπεται η αναδημοσίευση, αντιγραφή ή τροποποίηση του περιεχομένου χωρίς τη συγκατάθεσή μου.
ΣΧΟΛΙΑ