ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ ΣΤΟ ΦΑΡΑΓΓΙ ΤΟΥ ΡΙΧΤΗ, ΣΤΗ ΣΗΤΕΙΑ

Ταξίδι για μένα σημαίνει επαφή με τον τόπο. 

Γι᾽ αυτό και ακολουθώ τις συμβουλές των ντόπιων, πάντα και παντού. Αυτό έκανα και στην αγαπημένη μου Σητεία, πριν λίγο καιρό. Γεύτηκα τα καλύτερα και έζησα τρεις γεμάτες ημέρες, περπατώντας δίπλα - δίπλα με τους ντόπιους ξεναγούς μου. Άλλωστε, τα είχες διαβάσει αυτά πριν λίγο καιρό σε εκείνο το άρθρο μου για το μαγευτικό μου ταξίδι στη Σητεία. Σε αυτό το άρθρο λοιπόν, θα σου μεταφέρω τη μαγεία της φύσης του τόπου αυτού, μέσα από βουνά, παραλίες, γεφύρια, φαράγγια και πανέμορφους καταρράκτες.

Ένα Κυριακάτικο πρωί, λοιπόν, βρέθηκα για πεζοπορία στο Φαράγγι του Ρίχτη.

Και αυτή η επαφή με τη φύση ήταν μία ακόμη δυνατή μου στιγμή στη Σητεία.

Το Φαράγγι του Ρίχτη βρίσκεται στη Σητεία, στο βόρειο τμήμα του νομού Λασιθίου, και ξεκινά λίγο έξω από το χωριό Έξω Μουλιανά. Αν θελήσεις να το διασχίσεις, έχεις δύο επιλογές: είτε να ξεκινήσεις από το Γεφύρι του Λαχανά και να καταλήξεις στην παραλία Έξω Μουλιανά/ Ρίχτη, είτε να το πάρεις ανάποδα.

Εγώ λοιπόν, έτσι το πήρα. Ανάποδα. (Τι περίεργο...)

Ο ξεναγός μας ήταν ντόπιος φυσικά. Και με καταγωγή από τα Έξω Μουλιανά. Καταλαβαίνεις λοιπόν, πως είχα κατοχυρώσει ήδη τις καλύτερες διαδρομές και τα απάτητα μονοπάτια. Φτάσαμε νωρίς - νωρίς στην παραλία αυτή. Και όχι πες μου, είτε ξεκινάς είτε καταλήγεις σε αυτήν την εικόνα, δε σε ανταμείβει; Δε σε εμψυχώνει να περπατήσεις και τις τρεις ή δεκατρεις ώρες μέχρι να φτάσεις στον προορισμό σου; 

Οι περισσότεροι καταλήγουν στην παραλία αυτή. Εμείς από εδώ ξεκινήσαμε.

Η παραλία στο χωριό Έξω Μουλιανά ή παραλία του Ρίχτη

Εμείς είχαμε ντόπιο ξεναγό, το Γιάννη, και εντάξει, δε χρειαζόμασταν χάρτες και διαδρομές. Αλλά για σένα που ίσως πας μόνος εκεί, υπάρχει και αυτό. Μπορείς να δεις όλη τη διαδρομή, από που θα ξεκινήσεις και προς τα που ακριβώς θα κατευθυνθείς.

Σου δίνει μία άποψη της περιοχής και αυτό ίσως σου φανεί χρήσιμο. Εκτός κι αν σου αρέσει να χάνεσαι, οπότε πάω πάσο.
 

Κάποιες φορές δυσκολεύομαι να περιγράψω την επαφή μου με τη φύση.

Ίσως γιατί οι στιγμές που ζω τόσο έντονα, δεν αποτυπώνονται εύκολα σε ένα άρθρο. Άσε που πιστεύω, πως η επαφή του καθενός με τη φύση είναι κάτι πολύ προσωπικό και η περιγραφή μιας τέτοιας δραστηριότητας, όσο έντονη κι αν είναι, δε μπορεί ποτέ να αποτυπώσει τη στιγμή. Το ίδιο μου είχε συμβεί και όταν προσπάθησα να σου μεταφέρω την εμπειρία μου από την ημέρα Rafting στο Λούσιο ποταμό. Θα προσπαθήσω, όμως, να σου μεταφέρω τις φανταστικές στιγμές μου, περπατώντας μέσα στο Φαράγγι. Κυρίως μέσα από φωτογραφίες και λιγότερο με περιγραφές.

Ακολούθησέ με λοιπόν.
 

Καταρχάς ξεκινήσαμε κάπως έτσι.
 

Πολύ γρήγορα μπήκαμε μέσα στο Φαράγγι και αντικρύσαμε εικόνες σαν κι αυτές.
 

Περπατούσαμε, έχοντας ένα κατάφυτο τοπίο γύρω μας, με φασκομηλιές, πικροδάφνες και πλατάνια να παντρεύονται υπέροχα, δημιουργώντας μία φθινοπωρινή όαση. Διασχίσαμε το ποτάμι, σκαρφαλώσαμε σε βράχους και τελικά είχαμε επιτέλους φτάσει στον τελικό προορισμό μας.

Είχαμε φτάσει στον 20 μέτρων επιβλητικό και πανέμορφο καταρράκτη μέσα στο φαράγγι. 

Ίσως να φαίνεται στα πρόσωπά μας η χαρά του τερματισμού. Ίσως όμως και να φαίνεται η χαρά του Καζανιού από το προηγούμενο βράδυ. Όπως και να ᾽χει, έζησα ένα τριήμερο γεμάτο υπέροχες εικόνες, γεύσεις, επαφές και δραστηριότητες. Το Φαράγγι του Ρίχτη μου έδωσε ακόμη ένα λόγο να επισκεφτώ και πάλι τη Σητεία και ίσως αυτή τη φορά να το πάρω αντίστροφα και να καταλήξω στην υπέροχη αυτή παραλία.

Να, αυτήν εδώ, την βοτσαλωτή μεν  - υπέροχη δε παραλία του Ρίχτη. 
 

Η ώρα της επιστροφής έφτασε. Εις το επανιδείν αγαπημένη μου Σητεία.
 

The content on this blog is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 Unported License.

Δεν επιτρέπεται η αναδημοσίευση, αντιγραφή ή τροποποίηση του περιεχομένου χωρίς τη συγκατάθεσή μου.