ΒΟΛΤΑ ΣΤΑ ΧΟΥΤΟΝΓΚ ΤΟΥ ΠΕΚΙΝΟΥ

Nin Hao hoppers!

Ταξίδι στο Πεκίνο χωρίς σουλάτσο στα χουτόνγκ, ε δε νοείται ντε.

Ακούγεται σα χοντόγκ ε; Όχι είναι Χουτόνγκ, όπως λέμε μικρά δρομάκια. Και με λίγη τύχη βρίσκεις και χοντόγκ (στην κυριολεξία).

Πέντε γειτονιές επισκέφτηκα, πέντε χουτόνγκ για την (κινέζικη) ακρίβεια. Δρόμοι στενοί, μαύρες σκεπές, γκρίζος ουρανός, καυσαέριο στο φουλ, ποδήλατα εδώ, ποδήλατα εκεί και στο τέλος της μέρας, η καλύτερη τυμπανο-παρασταση με θέα όλα τα χουτόνγκ από ψηλα!
Πήρα το ποδηλατάκι μου, πήρα και τον οδηγό, πήρα και τη Laura, την ξεναγό μου παρέα και ξεχυθήκαμε στις μικρές αυτές γειτονιές γύρω από τα αυτοκρατορικά τείχη της Πόλης, της Απαγορευμένης.

Πήγαμε Gulouwan, Yandaixiejie, Maoer, Yangjiao, Dianmen. Και άγιος ο θεός!

Με κέντρο τα αυτοκρατορικά ανάκτορα της Απαγορευμένης Πόλης, τα χουτόνγκ σκορπίζονται στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Ανατολικά και δυτικά για τους λίγο πρωτοκλασάτους, βόρεια και νότια για τον τότε λαουτζίκο. Με κοινόχρηστα μπάνια, χωρίς ρεύμα τα περισσότερα σπίτια και ποδήλατα (συνηθως σκουριασμένα) παντού σε κάθε δρόμο. Είναι κι αυτά που μαγειρεύουν, που δεν ξέρεις και ούτε θέλεις να δεις τι είναι, που δίνουν μία μυρωδιά στο δρόμο, χμμ πως να το πω...Ολίγον μπουχτιστική και όχι και πολύ ωραία.

Είναι γενικά μία εμπειρία που δε θα έχανα με τίποτα. Τόσες εικόνες, τόσες μυρωδιές, τόσο διαφορετικά όλα. Ζεις και αισθανεσαι τον παλμό της πραγματικής ζωής του Πεκίνου, πέρα από τα χλιδάτα εμπορικά κέντρα και τους ουρανοξύστες. Στα χουτόνγκ βλέπεις τη ζωή όπως είναι. Δύσκολη δηλαδή.

Για έλα να σε πάω χουτόνγκ για λίγο.

Στάσου λίγο να σου πω για αυτήν την πόρτα. Πόσα κλικς έχει πάρει, μακάρι να τα μετρούσα πραγματικά! Μιλάμε για πολύ φωτογραφία! Μία παραδοσιακή τεράστια, κατακόκκινη πόρτα που οδηγεί σε ένα παραδοσιακό σπίτι. Το κάθετι έχει τη σημασία του. Ιδού και η ιστορία της.

Στο κάτω μέρος της πόρτας, υπήρχε ένα εμπόδιο. Ξέρετε για τους μικρούς δαίμονες, έπρεπε πάση θυσία να μείνουν απ´ἐξω. Τα πιστεύουν αυτά οι κινέζοι, μη νομίζεις. Τα τέσσερα αστέρια υποδείκνυαν την τάξη της οικογενείας. Εδώ μιλάμε για καλή τάξη, καλή πάστα. Ήταν του αυτοκράτορος χέρι μάλλον. Τα είχαν απ´ ἐξω λοιπόν, για να δείξουν ότι στην οικογένεια υπάρχει ένα κορίτσι της παντρειάς, με προίκα και καλοστεκούμενο. Και έτσι έρρεαν οι γαμπροί και να ᾽σου και οι προσφορές.

Και έφευγε που λες το κορίτσι, πήγαινε στο γαμπρό. Γυρνούσε όμως και έδινε σήμα και στην οικογένεια. Τρία χτυπήματα και το κορίτσι επέστρεφε πίσω στο σπίτι. Πέντε χτυπήματα και έφευγε για γάμο. Απλά πράγματα.

Εγώ χτύπησα τρεις και έτρεξα να φύγω (φάρσα τύπου).

Θα σε πάω τώρα σε ένα κινέζικο σπίτι, στο είχα υποσχεθεί άλλωστε. Κάπως έτσι δείχνει η είσοδος. Λαβύρινθος είναι όλο το υπόλοιπο. Μπαίνεις και δεν ξέρεις από που θα βγεις. Φαβελοκατάσταση εν ολίγοις.

Τσουπ, μπήκαμε! Να ᾽σου και η αυλή. Είχανε μπουγάδα μάλλον το πρωί αλλά μη φανταστείς ότι μύριζε ελληνικά νησιά ή πράσινο μήλο. Μύριζε αυτη η φαγητίλα που σου είπα πιο πάνω. "Ας είναι" είπα και μπήκα. Βρήκα γλυκοπατάτες και κολοκύθες στο παράθυρο, γάτες στα κάγκελα πάνω από το κεφάλι μου, γλάστρες και γλαστράκια με φυτεμένα τσίλια και τσάγια, κάτι καναρίνια και παπαγάλους να λένε "Nin Hao" κάθε 3 δευτερόλεπτα και ένα κατάμαυρο πουλί με κόκκινη μύτη να με ρωτάει αν έφαγα.

Πως λέμε εμείς "τι γίνεται, όλα καλά", οι κινέζοι το πρωί ρωτάνε αν έφαγες. "Τι έφαγες" φαντάζομαι δε ρωτάνε.

Δε θα μπορούσε να λείπει φυσικά από το σπίτι η γαβάθα με το νερό και το ψάρι, βασικά στοιχεία feng shui για κάθε σπίτι της Κίνας. Ούτε ο Βούδας, ούτε τα κινέζικα σύμβολα (ούτε και το κιτς μπορώ να πω). Μια γάτα να κοιμάται πάνω στο κρεβάτι, σκαμπό αραδιασμένα στο τάχα σαλόνι, πάτωμα τσιμεντένιο, σα να πλύθηκε πέντε λεπτά πριν με λάστιχο, κάτι φωτογραφίες με νύφες στον τοίχο και φυσικά η προσωπική συλλογή του ιδιοκτήτη. Αυτό ήταν ένα αρτίστικ σπίτι, το κατάλαβες φαντάζομαι...

Υπόψιν: στην παρακάτω φωτογραφία, δεν είναι το δικό μου κάδρο στραβό. Στραβό είναι το ίδιο το κάδρο. Ένα σύμβολο όμως πολύ ουσιαστικό. Ξεκινάμε από φίλοι, ξεχωριστές οντότητες (παράλληλες γραμμές), έπειτα γινόμαστε ένα και καταλήγουμε κατω από την ίδια στέγη. Αυτό το σύμβολο, είναι το σύμβολο της οικογένειας.
Στραβό είναι, στραβά δεν τα λέει όμως.

Κοίτα και τι βρήκα: δύο γατούλες. Ζωντανές. Η μία βέβαια αναρωτιέται για πόσο θα περιπλανιέται ακόμη και άλλη φαίνεται να το έχει αποδεχτεί. Η ζωή είναι μικρή άλλωστε, μην την κάνεις θλιβερή. Η ζωή μιας γάτας στην Κίνα είναι τόσο, μα τόσο, μικρή (λένε)...

Έλα να ανεβούμε και στον πύργο με τα τύμπανα, το γνωστό Drum Tower. Με κάτι σκάλες 90 μοίρες (τέτοια γωνία μέτρησαν τα πόδια μου όταν έφτασα στην κορυφή), με μία θέα σε όλα τα χουτόνγκ τριγύρω αλλά και μέχρι πέρα στην Απαγορευμένη Πόλη και με μία παράσταση one of a kind, που λένε! Εκεί κάπου σου είπα να ανοίξεις τα χέρια σου και να δεις που θα πετάξεις και θα φτάσεις μέχρι το Drum Tower!

Στην κορυφή λοιπόν του πύργου, θα βρεις 24 τύμπανα, ένα για την κάθε ώρα του ηλιακού συστήματος. Αυτό είναι το παλαιότερο που έχει απομείνει, το Old Watchmans Drum. Κάθε μία ώρα λοιπόν, στο παρά τέταρτο, θα δεις μία μοναδική παράσταση με τύμπανα, αναπαράσταση της παλιάς τελετής φυσικά.

Και επειδή δε θα μπορούσα να μη σου έχω υλικό από την παράσταση στις πέντε παρά τέταρτο που παρακολούθησα εγώ, σου έχω και ένα μικρό ντοκουμέντο.
(Είναι καλός αυτός στη μέση, έτσι δεν είναι;)