MY FABULOUS ASIA TOUR

Ιούλιος 2009.
Μήνας διακοπών και όλοι νησάκια και θάλασσα οργάνωναν ή όργωναν.
Όχι όμως εγώ. Όχι ακριβώς δηλαδή.

Ιδού μία στιχομυθία που θυμάμαι:

-Μαρία, πού θα πας διακοπές;
-Δε θα πάω, μου βγήκε μεγάλο ταξίδι.
-Αλήθεια; Για πού;
-Κάπου στην Ασία, μου είπαν. Ο γύρος της Ασίας και τέτοια...

And this is how my Fabulous Asia Tour started!

Μία τεράστια βαλίτσα, μία υπέροχη παρέα, 20 μέρες περιπλάνησης, 6 αεροδρόμια, 34 ώρες πτήσεων, χιλιάδες εικόνες, εκατομμύρια πρόσωπα και αμέτρητες νέες γεύσεις, εμπειρίες, συναισθήματα και στιγμές.   

Άντε τώρα, να τα αποτυπώσω όλα αυτά σε ένα post! Πραγματικά ζορίστηκα πολύ μέχρι να επιλέξω ποιές φωτογραφίές θα βάλω και τί θα διηγηθώ. Διάλεξα λοιπόν λίγες, καλές και ίσως τις πιο τρελές. Τις πιο δυνατές δηλαδή, που κάνουν το φλας-μπακ μου αστραπιαίο! Όσον αφορά στην αφήγηση, δε θα γράψω πολλά. Μικρές προτασούλες, έτσι για έχω λεζάντα φωτογραφίας...

Ετοιμάζω τσάι με ginger, παίρνω βαθιά ανάσα, τοποθετώ χαμόγελο εκεί που πρέπει, μπαίνω στη χρονομηχανή και ξεκινάω την περιήγηση...

Αεροδρόμιο Αθήνας.
Το ταξίδι ξεκινά με την καλύτερη έκπληξη. Γνώρισα τους συνταξιδιώτες λίγο πριν την αναχώρηση. Πόσο τέλειο ε; Ημέρα χωρίς γνωριμία, ημέρα χαμένη! Έκανα τέσσερις νέες με τη βαλίτσα στο χέρι, πήραμε καφέδες και νερά και φύγαμε για την πρώτη απογείωση.

Ενδιάμεσος σταθμός Doha.
Εκεί λοιπόν, αναμείναμε ώρες για το επόμενο take off. Σκοτώσαμε τις ώρες αυτες με διάφορους τρόπους. Και να το πρώτο ντοκουμέντο της πλήξης. (Η συνταξιδιωτισσα στα δεξιά, έδωσε ειδική άδεια για την εμφάνισή της στο post, all rights reserved please!)

Doha τέλος. Αεροπλανάκι για Muscat πια.
Εκεί η τύχη μου έπαιξε περίεργο παιχνίδι. Με έβαλε στην καλύτερη σειρά του αεροπλάνου, με τους καλύτερους συνταξιδιώτες ever! Να και το δεύτερο ντοκουμέντο, αυτό της τυχης! Σας παρακαλώ, όπως αγνοήσετε εμένα. Κάντε focus στο φόντο. Κανονικά θα έπρεπε να εξαφανίσω αυτήν τη φωτογραφία μου αλλά σας υποσχέθηκα και τις πιο τρελές μου.
Ας όψεται...
 

 

Αμάν, αμάν φτάσαμε Ομάν! Muscat, έρημος, καμήλες, σεΐχηδες, χαρέμια κτλ. Tίποτα δεν είδα. Ένα ξενοδοχείο και μία πισίνα είδα μόνο, γιατί την επόμενη μέρα ξεκινούσε άλλο, μεγαλύτερο ταξίδι. Αυτό προς Kuala Lumpur. Πάρτε και γεύση Muscat. 
 

Πουρνό, πουρνό, φύγαμε για Μαλαισία. Εκεί ξαποστάσαμε για καμιά βδομάδα.

Μία εβδομάδα που τα είχε όλα. Μπάνια, ήλιο, cocktails, noodles και καλαμάρια, ψώνια στην China Town, καλλωπισμούς, γέλιο, γέλιο και φυσικά πολύ γέλιο! Τριγυρνούσαμε όλη μέρα (όλη όμως τη μέρα) και το βράδυ πηγαίναμε ΜΟΝΟ στο Zeta bar, στο roof club του Hilton Hotel. Δεν περιγράφονται αυτές οι στιγμές από εκεί πάνω. Αυτό είναι ίσως και το μοναδικο tip που θα γράψω για την Kuala Lumpur!

Eμείς μόνο τουρίστες δε δείχναμε στη Μαλαισία. Αντιθέτως, we followed the locals!

Για πάρτε κι άλλη γεύση...
 

 

Μέσα σ᾽ όλα, πηγαίναμε και στο γήπεδο. Βλέπαμε αγώνες και ζητωκραυγάζαμε! Φορούσαμε κασκόλ και φωτεινά κερατάκια και ναι, το παίζαμε φίλαθλοι! Όχι της τοπικής ομάδας αλλά της Manchester United. Ξέχασα να το αναφέρω ε; Χμμμ, ναι. Το ταξίδι αυτό το σκοπό είχε. Ήταν το Manchester United Αsia Tour, το οποίο έγινε το δικό μου Fabulous Asia Tour. 
 

 

Voila λοιπόν και η ομάδα! Ακόμη και αυτοί απορούν: ποιές είναι αυτές με τα κίτρινα, ροζ και πράσινα μπλουζάκια και τα κέρατα στα κεφάλια που ζητωκραυγάζουν; Εμείς ντε, ώχου!
 

 

Ε, αναμενόμενο αυτό της επόμενης ημέρας. Κεντρική φωτογραφία στην Νο.1 τοπική αθλητική εφημερίδα. Locals το παίζαμε και locals γίναμε! 
 

 

Μαλαισία φεύγει, Κορέα έρχεται! Η Νότια βεβαίως-βεβαίως.

Από τη Σεούλ δεν κράτησα πολλά, δεν τρελάθηκα γενικότερα βασικά. Πολύς κόσμος και φασαρία, θόρυβος και κουραστικές εικόνες. Φαγητό καθόλου αγαπητό σε μένα και αυτό το feeling, που συνήθως κρατώ από κάθε μέρος, δεν ήταν και πολύ δυνατό από τη Σεούλ. Το δοκίμασα το φαγητό τους, μπήκα και στο μετρό τους. Το μετρό είναι μία ξεχωριστή εμπειρία εκεί. Εμένα ναι, με σκούντηξαν με ᾽κείνα τα λευκά τεράστια γάντια για να κλείσει η πόρτα. Εμπειρία τρομερή, μη σας ξεφύγει...
 

 

Την περπατήσαμε μέρα, την περπατήσαμε και νύχτα. Ξαναπήγαμε σε αγώνα φυσικά, πιστοί ακόλουθοι της ομάδας. Εκείνο το απόγευμα ήταν ίσως ότι πιο ενδιαφέρον στη Σεούλ. 
 

Δύο ημέρες ήταν υπέρ-αρκετές για εκεί. Δεν ήθελα ούτε μέρα παραπάνω.

Επόμενος σταθμός: Hangzhou, Κίνα. 

Την ξέρετε τη Hangzhou; Είναι μία από τις επτά αρχαίες πόλεις της Κίνας, γεμάτη ποδήλατα και ψάθινα καπέλα και φυσικά πεντακάθαρη. Είναι γνωστή για την υπέροχη λίμνη της. Να και τι έχει γραφτεί για την πόλη αυτή:

"In heaven there is paradise, in China there is Hangzhou"
 

photo via www.pbase.com

 

Και κάπως έτσι πέρασαν οι 18 μέρες. Οι επόμενες δύο ήταν το ταξίδι της επιστροφής στο Μόναχο και την επόμενη μέρα η επιστροφή στην Αθήνα. 

Το ταξίδι χτίζει σχέσεις ζωής. Έτσι θα κλείσω.

Αυτό το ταξίδι μου, έχτισε κάποιες πολύ δυνατές. 

 

Από το Μόναχο της φωτογραφίας λοιπόν, με αγάπη!




 

 

Maria Kalymnou

The content on this blog is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 Unported License.

Δεν επιτρέπεται η αναδημοσίευση, αντιγραφή ή τροποποίηση του περιεχομένου χωρίς τη συγκατάθεσή μου.